Lubię wstawać wcześnie, zwłaszcza, gdy za oknem słoneczko pięknie przygrzewa. Na wakacjach wstaję jeszcze zanim czerwone promienie wyłonią się na horyzoncie. Czemu? Bo często mam misję, albo odwiedzenia małego miasteczka, albo sfotografowania niepowtarzalnego wschodu, albo zobaczenia czegoś niesamowitego, zanim moja rodzina otworzy zaspane oczęta. Moją misją w Prowansji było zobaczenie jak największej ilości małych miejscowości. Niestety nie wystarczyło czasu, by odwiedzić wszystkie. Z naszej przystani w St Aygulf wyjeżdżałam, gdy drogi były prawie całkowicie puste. Czasami pierwszy samochód spotkałam dopiero po kilku kilometrach jazdy.
Najpierw odwiedziłam Tourtour. Padło na tą miejscowość, bo znajduje się na liście najpiękniejszych wiosek Francji, czyli musiałam ją brzydko mówiąc “odhaczyć”. Pisałam już kiedyś o tej liście przy okazji opowieści o wiosce GERBEROY

Na miejsce dotarłam jeszcze przed siódmą, gdy pierwsze promienie dopiero przebijały się pomiędzy ścianami budynków, miasto powoli budziło się ze snu, a pierwsze osoby zamawiały kawkę w jednej z kafejek na placu Ormeux. Atmosfera zauroczyła mnie całkowicie. 
Tourtour znany jest jako Prowansalska Wieś w Niebie, ponieważ wznosi się na wysokości 635 m, z daleka widoczne na horyzoncie, czasami wręcz unosi się ponad chmurami. 

Kamienne domy, przestronny, gościnne, kolorowe place, liczne fontanny, tajemnicze zakamarki, poskręcane uliczki, wszystko otoczone winnicami, oliwkami, lasami sprawiają, że miejsce jest magiczne.

Nad całością dominuje kilka wież, stąd też nazwa Tourtour (tour znaczy wieża). Dwie z nich należą do romańskiego kościoła św. Denisa, który jest położony nawet wyżej niż wioska i jest prawdziwą, imponującą twierdzą. 

Inne są częścią starej szesnastowiecznej warowni. Zamek ten został kupiony od właścicieli przez miasto, odnowiony i obecnie służy jako siedziba mera i urząd pocztowy. Przed nim stoją dwie interesujące rzeźby podarowane miastu przez żonę rzeźbiarza Bernarda Buffeta, który ostatnie 20 lat spędził właśnie tutaj.Jadąc do miasteczka, z daleka widać inne wieże, ruiny jeszcze starszego zamku, w którym od czasu odbywają się wernisaże sztuki. Poza tym zamknięty jest dla publiczności. Pozostałości dawnych murów miejskich, często połączone z kamiennymi, odrapanymi budynkami, labirynt uliczek i ukwieconych placów niewiele się zmieniły od czasów średniowiecza. Spacerując po wiosce miałam wrażenie jakbym była na planie jakiegoś filmu, może dramatu historycznego, lub tajemniczej baśni, albo jakby mnie ktoś przeniósł wstecz w czasie o kilka stuleci.

W miasteczku jest kilka punktów widokowych i panorama jest stamtąd obłedna. 
Przypieczętowałam mój pobyt w tym niesamowitym miejscu kawką wypitą w jednej z kafejek na głównym placu. Była pyszna.

Z wielką przykrością zostawiłam Tourtour za sobą