Gdybym nie była z urodzenia krakowianką, to zrobiłabym wszystko, by zostać wrocławianką. Tak mi się bowiem podoba to miasto, jego atmosfera, ludzie itd. Chodząc po wrocławskich ulicach ma się wrażenie, że świat uśmiecha się do nas, że jest jakby przyjemniejszy, milszy. A to wszystko przez krasnale…
Bo wiecie, że te małe karzełki przybyły nad Odrę dawno dawno temu i osiedliły się tutaj na stałe wraz ze słowiańskimi mieszkańcami tych rejonów. Współżycie układało się różnie, ale po latach, albo i wiekach ludzie i krasnoludki nauczyli się żyć ze sobą w pełnej symbiozie.
By uczcić swoich niewidocznych na co dzień obywateli, miasto Wrocław postanowiło postawić im posag, a w zasadzie wiele posągów. Podobno jest ich już prawie 400. Mnie się udało zebrać może z 40 do kolekcji fotek. Obiecuje sobie odwiedzić Wrocław jeszcze wiele razy i powiększać moją kolekcję.
Wg strony krasnale.pl te małe ludziki pojawiły się w mieście w formie rysunków i graffiti na murach już w latach 80 tych, kiedy ówczesny reżim mocno dawał ludziom popalić. Były one formą protestu. W roku 1988 podobno 20 tys. ludzi w pomarańczowych czapeczkach przeszło ulicami Wrocławia. Potem komunizm upadł i na chwile zapomniano o krasnalach, aż w 2003 roku prezydent miasta przypomniał sobie o nich i odsłonił tablice upamiętniającą ruch krasnali. W 2005 pierwsze krasnoludki pojawiły się na ulicach miasta, a potem ich liczba zaczęła rosnąć jak grzyby po deszczu.
Mam nawet kilka ulubionych, pierwszy to gazeciarz, przed którym stoi filiżanka kawy, drugi to oczywiście mój ukochany Van Gogh, trzecia to feministka walcząca o glosy kobiet, a czwarty to fotograf. Takie małe cząstki mojej osobowosci, moje wewnętrzne krasnale.
A które są wasze?
I tak z mapą w ręce, bez słuchania marudzeń włóczylismy się po wszystkich zakamarkach. Każdy był szczęśliwy, ja robiłam zdjęcia architekturze i posągom, Maciej przyglądał się wszystkiemu, a dzieci odhaczały na mapie kolejne złomowe stwory. 
Poznaliśmy też historię pojawienia się transformersów w mieście. Młody artysta Danielo Baletic jak większość młodych chłopaków kochał filmy o transformersach, a do tego jego tata zajmował się zbieraniem żelastwa i wraków samochodowych. To podsunęło Danielo pomysł i z pomocą rodzica zaczął tworzyć machiny broniące Podgoricy. 
Robią kapitalne wrażenie nie tylko na dzieciach. Niosą również ze sobą przesłanie o ważności recyklingu i ograniczenia ilości śmieci. Niestety podobno nie zostaną w Podgoricy na stałe. 
Danielo liczy, że uda mu się je wystawić na ulicach największych stolic świata. Także jeśli chcecie zobaczyć 7 potężnych machin to śpieszcie się. Warto.
Chcecie wiedzieć, gdzie jestem? Nie przeniosłam się w dawne czasy, choć uczucie mam dokładnie takie. Ci chłopcy na przodzie to Dodger i Twist, gdzieś z tyłu ciągnie się Fagin z Batesem i Betsy, rodzina Copperfield z Dawidem, Mała Dorrit, Estella Havisham, Heep, Micawber i okropnie wyglądający, bezzębny, z wielkim pypciem na nosie Scrooge. Wiecie już, o czym piszę? Czasy wiktoriańskie to oczywiście Dickens, bo któż inny potrafiłby stworzyć bardziej wiarygodne, choć obłędne postaci? Rokrocznie, małe miasteczko w angielskim Kencie organizuje na święta festiwal Dickensa i przenosi się w dziewiętnasty wiek. Po ulicach spaceruje gama niesamowitych charakterów z jego książek, są uliczne teatry, popisy akrobatów, koncerty, a o określonej godzinie przez miasto ciągnie najbardziej niewiarygodna procesja, o której wam właśnie opowiedziałam. Idzie aż do zamku, na dziedzińcu, którego odbywa się prawdziwy kiermasz bożonarodzeniowy. Jest kolorowo i pięknie. Atmosfera jak z książki! Dickensa oczywiście. Nie zabrakło nawet autentycznej wiktoriańskiej karuzeli z konikami, a dla odważnych łańcuchy wirujące w powietrzu w szaleńczym tempie.
Na ulice spadają płatki białego, puszystego śniegu, co z tego, że sztuczny. Zmarznięte gardła ogrzać można elektryzującym ponczem, lub grzańcem z korzennymi przyprawami. Ciało też coś znajdzie na przegryzkę.
Jest orkiestra i muzyka, tańce na ulicach, igraszki i swawole, tego się nie da opisać. W głowie się kręci, w oczach wiruje od kalejdoskopu kolorów i wrażeń. To trzeba zobaczyć. To trzeba przeżyć. Ostatnia szansa w weekend 10-11 grudnia.
Zapraszam do Rochester. Pociągi z Londynu kursują regularnie.
Groombridge Place to dawna posiadłość magnacka, przerobiona na raj dla dziecięcej wyobraźni. Kamienny dwór jest imponujący, otoczony fosą i ogrodami, niestety zamknięty dla zwiedzających. 
Jednak na pewno sporo z was widziało jego wnętrze, bo to tutaj nakręcono kilka kostiumowych dramatów, z „Dumą i uprzedzeniem” na czele ( dwór służył, jako dom rodziny Bennet). 
Wygląd dworu pozostał praktycznie w stanie niezmienionym od 350 lat, kiedy to zaprojektował go, ówczesny właściciel posiadłości Philip Pader, przy współpracy swojego przyjaciela, wielkiego architekta Christophera Wrena. Nic dziwnego, że filmowcy uważają go za idealne miejsce do kręcenia tam historycznych melodramatów. Urokowi nie oparł się także Peter Greenaway i stworzył tutaj swój słynny ‘Kontrakt Rysownika”.
Jest to jednak dopiero początek przygody. Wspinając się w górę, odwiedzamy w lesie dinozaury, tajemnicze tunele, wioskę indiańską, ukryte jeziora, paprotkowy las z czasów jurajskich, pogańskie kopce i miejsca obrzędów, a nawet cygański tabor.
Jedzenie w kafejce jest normalno- angielsko- nijakie, ale polecam skosztować lody, lub napić się koli i lemoniady, ale nie tych, które obecnie można znaleźć w sklepach, tylko opartych na dawnych wiktoriańskich przepisach. Moje dzieci najpierw nie chciały spróbować, a gdy je przekonałam nie chciały mi oddać, bo tak im smakowało.
Według mnie najładniejsza z kentowskich plaż i jakby mniej zatłoczona, choć jej sława roznosi się z roku na rok szybciej. Jest to raj dla rodzin z dziećmi; piasek jest bialutko-żółciutki i drobniutki jak kaszka manna, woda płytka i nieprzerośnięta zbytnio wodorostami. Plaża schowana jest w zatoczce, między białymi, kredowymi klifami, rajem dla fotografów. Botany Bay to najbardziej na północ wysunięta plaża Broadstairs. Nazwa pochodzi od miejsca, o bliźniaczym imieniu w Australii, do którego wysyłano złapanych przemytników, którzy właśnie tutaj próbowali chować swe skarby wśród białych skał. Plaża jest szeroka podczas odpływu, natomiast przypływ wyrywa z niej spory odcinek lądu. W sezonie na plaży jest czynna toaleta, ratownik, kafejka z fast- food’em, punkt pierwszej pomocy i można wynająć fotele plażowe. Jeśli jednak szukalibyście innych typowo turystycznych atrakcji typu salon gier, to niestety nie ma. W sezonie nie można na plażę przychodzić z psami, w godzinach od 10 do 18. Adres: Marine Drive Broadstairs CT10 3LG
Kolejna piaszczysta plaża w Kent. Piasek jest tak dobry, że corocznie odbywa się tutaj festiwal budowania zamków z piasku. Plaża położona jest zaraz obok rybackiego portu i jest bardzo popularna. Króluje nad nią ludzkich rozmiarów folkstońska syrenka, posąg podobno wzorowany na syrence Andersena z Kopenhagi. Według mnie podobieństwo jest tylko w pozycji siedzącej, twarz jest zupełnie inna. W porcie można znaleźć sklepy, bary, restauracje, czego dusza zapragnie. Niedaleko plaży są dwa długoterminowe parkingi, ale i od stacji pociągowej idzie się około 10 min. Adres Folkestone CT19 6AA
kolejna piaszczysta plaża w zatoczce, ale na szczęście przypływ jej nie szkodzi. Bardzo chętnie odwiedzana przez rodziny z dziećmi, ze wzglęgu na bliskość do pociągu i innych atrakcji, które zapewnia Margate, zwłaszcza tzw arkady, czy jakbyśmy to nazwali salon gier. Gdy się ma już dość piasku, słońca i wody, można zabrać dzieciaki do arkad i tam dopiero mają frajdę. Oczywiście wszystko odpowiednio kosztuje, niby nie są to duże sumy, ale na jednej grze się przecież nie kończy. Psom na plażę w sezonie wstęp jest wzbroniony, o każdej porze. Co roku odbywają się tu zawody w crossach i turniej piłki plażowej. Adres Marine Terrace, Margate, CT9 1XJ
złocisty piasek, seledynowe morze, białe domki i zacumowane łódki, tak w skrócie można opisać to miejsce. Szczęśliwa plaża w kształcie końskiej podkowy odwiedzana jest rocznie przez tysiące plażowiczów, a zapoczątkował to szaleństwo wielki pisarz Karol Dickens, który z wielką pasją pisał o swych wakacjach nad morzem. Idealnie nadaje się do morskich sportów, kąpieli słonecznych, spacerów po grzbietach białych klifów i nad brzegiem morza. Od marca do października działa tam szkoła surfingu dla wszystkich miłośników sportów wodnych 
Niestety plaża ta należy do tych, co pojawiają się przy odpływie, a prawie całkowicie znikają przy przypływie. Należy o tym pamiętać, by nas nie spotkała przykra niespodzianka. Wymieniam jednak tę plaże, bo jest ona bardzo przyjazna naszym czworonożnym przyjaciołom. Jeśli chcemy popluskać się z psiakiem, to zapraszam na Dumpton Gap. Adres Dumpton Gap Road, Broadstairs, CT10 1TD
Podobną zabawę można przeżyć latem i z mapą spacerować po lesie i łąkach zbierając informacje na temat roślin i zwierząt. Na jesień farma zaprasza nas na popularne w tym czasie Halloween party. Specjalnie przebrani aktorzy straszą śmiałków na każdym zakręcie. Dodatkową atrakcją dla dzieci jest rodzaj kolejki doczepionej do ciągnika. Każde dziecko siedzi w osobnym wagoniku, śmiechu i radości jest, co niemiara. 
Jednak znalazł się ktoś, kto za to zapłacił i my możemy oglądać. Przyznam się, że nawet mnie wciągnęło. Przede wszystkim historia Momofuku Ando, który wynalazł zupki instant przyglądając się jak jego żona gotuje ramen na obiad i zaczął je produkować w 1958 roku, a później w 1971 dołączył do nich słynne kubki z noodlami. Jego rodzinna firma nazywa się Nissin i dowodzi nią syn Momofuku. Muzeum opowiada historię firmy, w jednej sali jest kolekcja opakowań po zupkach z różnych stron świata nawet z Polski, od momentu założenia firmy.
Japończycy uważają, że instant noodles to największy japoński wynalazek dwudziestego wieku, dziwny wybór przez naród, który stworzył Sony czy Canona, ale wykarmienie narodu wydaje się ważniejsze niż posłuchanie muzyki, bo podobno Momofuku pojawił się ze swoimi zupkami w czasie największego głodu w Japonii. W muzeum za dodatkową opłatą, można wziąć udział w warsztatach robienia noodle ( tych typowych japońskich z mąki pszennej, nie ryżowej), a także można pokolorować swój własny kubek. Wejście do muzeum kosztuje 500 jenów. Polecam wejście do muzeum, jeśli jedziecie z dziećmi, bo muzeum jest interaktywne i dzieci mają frajdę. W innym przypadku raczej odpuście sobie, bo większość informacji można znaleźć na internecie. Myślę, że w Jokohamie sa bardziej interesujące miejsca.
Rzeka Medway musiała, więc być chroniona, zwłaszcza, że na jej wodach stacjonowały statki królewskie, dlatego też wybudowano na wschodnim brzegu rzeki zamek Rochester (pisałam o nim tu 
Można przejść się wzdłuż murów, posiedzieć na armatach, jak to zrobiły moje dzieci lub podziwiać cudny widok na rzekę.
Dzieci mogą się bawić zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz, mogą spróbować swych sił i talentów na kole garncarskim, mogą wsiąść na ciągnik, oglądać, a nawet dotykać żyjące tam zwierzęta, a wiosną podziwiać nowo narodzone krówki i owieczki itd. itd.
Można odwiedzić stare domy przeniesione tutaj z okolicznych wiosek dla ocalenia, urząd pocztowy, czy wiejską kaplicę. Z budowli gospodarczych są tam stajnie, stodoły, kurniki, a także bardzo charakterystyczne dla Kentu tzw Oast houses, ze specjalnym, stożkowatym kominem; domy – piece, w których suszono zebrany chmiel.
