Jedna z najpiękniejszych – Gerberoy

Wędrujemy po kocich łbach, wzdłuż kamiennych i drewnianych domów, porośniętych gęsto kwitnącą roślinnością. Mieni nam się w oczach od nadmiaru kolorów; czerwone, a nawet purpurowe tulipany, żółte żonkile, niebieskie hiacynty i dzwoneczki układają się w zniewalający chodnik, oprawiony, jak dzieło mistrza wiosenną zielenią. Jest pięknie, jakbyśmy się nagle przenieśli z prawdziwego świata, do świata bajecznych cudów; wydaje się, że tuż za rogiem niebieską okiennicę otworzy dla nas bladolica księżniczka, lub skrzacik w czerwonej czapeczce wyskoczy nieoczekiwanie z kłączy winorośli.

Jesteśmy w Gerberoy, jednej z najpiękniejszych francuskich wiosek. Tych piękności jest we Francji 155. Skąd wiem? Od 1982 roku funkcjonuje w tym kraju spis najpiękniejszych wsi. Naprawdę znajdują się na niej tylko perełki, konkurencja jest wysoka, warunki, jakie trzeba spełnić nie są łatwe. Po pierwsze trzeba złożyć podanie o przyjęcie i to podanie musi poprzeć zdecydowana większość mieszkańców. Podstawowe kryteria są dwa: liczba mieszkańców wioski nie może przekroczyć dwóch tysięcy i w miejscowości muszą znajdować się, co najmniej dwa interesujące landmarki, o historycznej, lub artystycznej wartości. Po przyjęciu aplikacji, do wioski przyjeżdża specjalna komisja na wizytację. Panoszą się oni nieludzko, oglądają, sprawdzają, zadają pytania, zwracają uwagę na zaangażowanie mieszkańców, na ich specjalne inicjatywy. Tym razem kryteriów jest już 27, architektoniczne, ascetyczne, urbanistyczne itp., a gdy je delikwent spełni zostaje honorowo wpisany na listę najpiękniejszych. A wraz z wpisaniem pojawiają się również przywileje. Tu można znaleźć listę wszystkich tych piękności i trochę więcej informacji Les Plus Beux Villages de France
Wróćmy do Gerberoy. Wioska leży blisko granicy pomiędzy Normandią, a Pikardią, a kiedyś była to granica pomiędzy Królestwem Brytyjskim, a Francją i to jej położenie sprawiło, że niejednokrotnie Gerberoy była świadkiem krwawych walk. Od 922 istniał w niej zamek hrabiów Gerberoy, po którym niestety pozostały tylko ruiny, w postaci bramy. W 1592 zatrzymał się w Gerberoy ranny w bitwie pod Aumale, król Henryk IV. Dom, w którym mieszkał zachował się do dziś.
Na początku dwudziestego wieku postimpresjonistyczny malarz Henri Le Sinader uczynił z Gerberoy swoja przystań. Założył i wypielęgnował tu cudowny ogród w stylu włoskim, zamieniając tym sposobem Gerberoy w wioskę róż. Niestety, gdy my byliśmy w wiosce ogród był zamknięty dla zwiedzających, sezon zaczyna się dopiero w maju, ale znaczną jego część widać z daleka z pobliskiego wzgórza. Z tyłu za ogrodem widoczna jest również wieża kościoła St. Pierre, którego początki sięgają jedenastego wieku, a który niejednokrotnie ucierpiał wraz z zamkiem. Obecny wygląd zawdzięcza przebudowie w XV wieku.  W wiosce jest też małe muzeum z regionalnymi historycznymi i artystycznymi pamiątkami. Najbardziej polecam jednak powolne włóczenie się ulicami wioski, wdychanie tutejszego kwiatowego powietrza i podziwianie architektonicznych i kwiatowych detali wioski.